Systemy Sygnalizacji Pożaru
Bez względu na rodzaj obiektu, zawsze istnieje ryzyko pojawienia się dymu lub ognia, dlatego bardzo ważne jest posiadanie Systemu Sygnalizacji Pożaru, który ma za zadanie poinformować o wykryciu i zasygnalizowanie zagrożenia pożarowego, a także wykonanie funkcji sterujących zapewniających sprawną ewakuację i ograniczenie szkód spowodowanych pożarem.
Gdzie musi być zamontowany System Sygnalizacji Pożaru?Stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, jest wymagane w:
1) budynkach handlowych lub wystawowych:
jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2,
wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2 500 m2;
2) teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
3) kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
4) budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300*;
5) salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
6) szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach - o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
7) szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
8) domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
9) zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
10) budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
11) budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
12) budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
13) archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
14) muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
15) ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
16) centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
17) garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
18) stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
19) dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
20) bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
21) bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
Wymagania, o których mowa w ust.pkt 4 i 11, nie dotyczą budynków, które są zlokalizowane na terenach zamkniętych służących obronności państwa, oraz budynków zakwaterowania osadzonych, które zlokalizowane są na terenach zakładów karnych i aresztów śledczych.
Dz.U.2010.109.719 - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.
Norma wykonywania przeglądów i konserwacji systemu
Poniższy harmonogram powinien być zaadoptowany:
Obsługa codzienna – użytkownik obiektu,
Obsługa miesięczna – użytkownik obiektu,
Obsługa kwartalna – serwis ppoż,
Obsługa roczna – serwis ppoż.
Obsługa codzienna:
Właściciel obiektu powinien zapewnić, aby codziennie było sprawdzone:
Czy każda centrala, tablica i panel wskazują stan dozorowania lub, czy każde odchylenie od stanu dozorowania jest odnotowane w książce pracy i
czy we właściwy sposób została zawiadomiona firma prowadząca konserwację;
Czy przy każdym alarmie zarejestrowanym od poprzedniego dnia podjęto odpowiednie działania;
Czy jeżeli instalacja była wyłączona, sprawdzana lub wyciszona, to została przywrócona do stanu dozorowania.
Każda zauważona nieprawidłowość powinna być odnotowana w książce pracy i możliwie szybko usunięta.
Obsługa miesięczna
Co najmniej raz w miesiącu właściciel lub użytkownik powinien zapewnić, aby;
Przeprowadzono próbny rozruch każdego awaryjnego zespołu prądotwórczego , który powinien spełniać wymagania oraz sprawdzono zapas paliwa i - w razie potrzeby - uzupełniono
zapas papieru, tuszu lub taśmy dla każdej drukarki były wystarczające;
przeprowadzono test wskaźników (według 12.11 normy EN 54-2:1997), a każdy fakt niesprawności jakiegoś wskaźnika został odnotowany.
Każda nieprawidłowość powinna być odnotowana w książce pracy i możliwie szybko usunięta.
Obsługa kwartalna i roczna
Zawsze powinna być wykonywana przez profesjonalną firmę posiadającą doświadczenie, wiedzę i niezbędne uprawnienia producenta do przeprowadzenia przeglądu, który składa się z:
Sprawdzenia dziennika zdarzeń oraz wywiadu z użytkownikami obsługi codziennej.
Sprawdzenia zapisów w książce eksploatacji.
Kontroli stanu centrali.
Kontroli stanu wszystkich elementów systemu sygnalizacji pożaru.
Kontroli stanu i pracy akumulatorów.
Przeprowadzenia testu czujek, ręcznych ostrzegaczy pożarowych, sygnalizatorów.
Sprawdzenia poprawności komunikatów wyświetlanych na centrali z dokumentacją techniczną dot.rozmieszczenia i opisów elementów systemu sygnalizacji pożaru.
Wpisu do książki eksploatacji oraz do rejestru systemu o przeprowadzonym przeglądzie i wprowadzeniu informacji z datą kolejnego wymaganego przeglądu.
Obsługa kwartalna powinna obejmować co najmniej 25% elementów systemu sygnalizacji pożaru , z kolei obsługa roczna to kontrola 100% elementów.
Kiedy należy wykonać przegląd SSP?
Wszystkie elementy systemu sygnalizacji pożaru muszą być sprawdzone przynajmniej raz w roku. Wytyczne SITP oraz większość DTR jednoznacznie wskazuje, iż przeglądy powinny być wykonywane w okresach kwartalnych (co 3 miesiące) przy czym, przy każdym przeglądzie należy sprawdzić min. 25% elementów systemu oraz czujkę, bądź ręczny ostrzegacz pożaru (ROP) w każdej strefie dozorowej.
Zalety stałej konserwacji przez jedną firmę składającą się z profesjonalistów w swojej dziedzinie to zdecydowania najlepsza forma dbania o system sygnalizacji pożaru.
Gwarancja terminowych przeglądów
Pewność, że system działa prawidłowo
Fachowa obsługa i doradztwo
Szybka reakcja w przypadku awarii
Konkurencyjna cena i dogodne warunki współpracy
Z czego składa się system sygnalizacji pożaru?
Instalacja SSP spełnia szereg funkcji. Służy nie tylko do gaszenia pożaru, ale także do tłumienia go już w zarodku, zawiadomienia straży pożarnej i ułatwienia sprawnej ewakuacji. Za te wszystkie zadania odpowiadają poniższe elementy wchodzące w skład systemu:
Centrala systemu pożarowego (CSP)
Jest najważniejszym urządzeniem całego układu, a konkretnie komputerem, który rejestruje i analizuje dane pochodzące z sensorów wykrywających zarzewie ognia oraz steruje pozostałymi elementami systemu sygnalizacji pożaru. Rolą osoby odpowiedzialnej za prawidłowe działanie CSP jest jej konfiguracja, czyli ustalenie scenariusza sytuacji kryzysowych, w których instalacja SSP zostanie włączona. Zwykle narzędziem do konfiguracji jest tradycyjny komputer lub panel sterowania wbudowany w urządzenie.
W zależności od wymagań i możliwości finansowych inwestora oraz specyfiki obiektu (warunków, które w nim panują) centrale mogą różnić się funkcjonalnościami, a co za tym idzie – ceną. W zależności od rodzaju CSP różnić się może także liczba pozostałych elementów wchodzących w skład systemu. Na rynku w ramach systemów sygnalizacji pożaru dostępne są zarówno małe centrale, które obsługują kilkadziesiąt innych urządzeń, jak i zaawansowane centrale modułowe, które działają w połączeniu z tysiącami elementów.
Czujki
Zwane też detektorami, to urządzenia, których zadaniem jest jak najszybsze wykrycie pożaru (dymu), a także zapobieganie fałszywym alarmom. Na wybór odpowiednich czujek duży wpływ mają warunki panujące w obiekcie związane z temperaturą, wentylacją, obecnością spalin i pyłów oraz typem zasobów składowanych materialnych. System sygnalizacji pożaru może być wyposażony w następujące detektory, uwzględniając sposób wykrywania zagrożenia:
Czujki optyczne
Wykrywają widzialny dym na pierwszym etapie pożaru, czyli przed rozprzestrzenieniem się otwartego ognia;
Czujki jonizacyjne
Reagują na cząstki dymu w powietrzu, które powstają na skutek jonizacji, czyli zmieniania się właściwości elektrycznych powietrza;
Czujki ciepła/termiczne
Generują alarm, gdy temperatura wzrośnie gwałtownie lub przekroczy wartość ustalaną przy konfiguracji systemu;
Czujki płomieni
Są stosowane rzadko, bo nie wykrywają pożarów bezpłomiennych, reagują bowiem na promieniowanie podczerwone emitowane przez płomień.
Czujki liniowe
Są zbudowane z nadajników, odbiorników i lustra – nadajnik wysyła wiązkę promieniowania podczerwonego, która po odbiciu się od lustra dociera do odbiornika; jeśli powietrze będzie obecny dym, wiązka wróci zaburzona i zostanie włączony alarm;
Czujki multisensorowe
To nic innego, jak kilka detektorów w jednej obudowie, np. termiczny i optyczny, które można włączyć razem lub wybrać jeden, dostosowany do aktualnych warunków w pomieszczeniu;
Czujki zasysające
Analizują zasysane powietrze pod względem obecności cząstek występujących przy pożarze.
Ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP)
Są to znane wszystkim czerwone przyciski z napisem „pożar”. Ich rozmieszczenie w budynku podlega regulacjom prawnym. Zgodnie z nazwą przyciski uruchamia się ręcznie. Ostrzegacze są kompatybilne z centralą, która natychmiast po naciśnięciu wyzwala alarm pożarowy i wysyła sygnał o pożarze do straży pożarnej.
Sygnalizatory dźwiękowe
Systemy sygnalizacji pożarowej muszą w efektywny sposób powiadomić osoby zagrożone i skłonić do ewakuacji. Odpowiadają za to urządzenia alarmowe emitujące dźwięk (o odpowiednim natężeniu), komunikaty słowne, a czasem także sygnały świetlne..
Moduły sterujące i monitorujące
Odpowiadają za uruchomienie wszystkich funkcji systemów sygnalizacji pożaru w odpowiednim momencie, a także integrują instalację SSP z innymi systemami w obiekcie. Ich zadania to m.in.:
otwarcie drzwi i bram ewakuacyjnych oraz klap oddymiających,
wyłączenie urządzeń niebezpiecznych w trakcie pożaru (np. wentylacji),
unieruchomienie wind po sprowadzeniu ich na najniższy poziom,
uruchomienie tryskaczy i innych urządzeń gaszących pożar,
przekazanie informacji o sytuacji kryzysowej do straży pożarnej i osoby
zarządzającej obiektem,
wyłączenie prądu w razie potrzeby.
2) teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
3) kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
4) budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300*;
5) salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
6) szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach - o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
7) szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
8) domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
9) zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
10) budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
11) budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
12) budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
13) archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
14) muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
15) ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
16) centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
17) garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
18) stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
19) dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
20) bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
21) bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.
Dz.U.2010.109.719 - Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.
Norma wykonywania przeglądów i konserwacji systemu
Poniższy harmonogram powinien być zaadoptowany:
Obsługa codzienna – użytkownik obiektu,
Obsługa miesięczna – użytkownik obiektu,
Obsługa kwartalna – serwis ppoż,
Obsługa roczna – serwis ppoż.
Obsługa codzienna:
Właściciel obiektu powinien zapewnić, aby codziennie było sprawdzone:
czy we właściwy sposób została zawiadomiona firma prowadząca konserwację;
Każda zauważona nieprawidłowość powinna być odnotowana w książce pracy i możliwie szybko usunięta.
Obsługa miesięczna
Co najmniej raz w miesiącu właściciel lub użytkownik powinien zapewnić, aby;
Każda nieprawidłowość powinna być odnotowana w książce pracy i możliwie szybko usunięta.
Obsługa kwartalna i roczna
Zawsze powinna być wykonywana przez profesjonalną firmę posiadającą doświadczenie, wiedzę i niezbędne uprawnienia producenta do przeprowadzenia przeglądu, który składa się z:
Obsługa kwartalna powinna obejmować co najmniej 25% elementów systemu sygnalizacji pożaru , z kolei obsługa roczna to kontrola 100% elementów.
Kiedy należy wykonać przegląd SSP?
Wszystkie elementy systemu sygnalizacji pożaru muszą być sprawdzone przynajmniej raz w roku. Wytyczne SITP oraz większość DTR jednoznacznie wskazuje, iż przeglądy powinny być wykonywane w okresach kwartalnych (co 3 miesiące) przy czym, przy każdym przeglądzie należy sprawdzić min. 25% elementów systemu oraz czujkę, bądź ręczny ostrzegacz pożaru (ROP) w każdej strefie dozorowej.
Zalety stałej konserwacji przez jedną firmę składającą się z profesjonalistów w swojej dziedzinie to zdecydowania najlepsza forma dbania o system sygnalizacji pożaru.
Gwarancja terminowych przeglądów
Pewność, że system działa prawidłowo
Fachowa obsługa i doradztwo
Szybka reakcja w przypadku awarii
Konkurencyjna cena i dogodne warunki współpracy
Z czego składa się system sygnalizacji pożaru?
Instalacja SSP spełnia szereg funkcji. Służy nie tylko do gaszenia pożaru, ale także do tłumienia go już w zarodku, zawiadomienia straży pożarnej i ułatwienia sprawnej ewakuacji. Za te wszystkie zadania odpowiadają poniższe elementy wchodzące w skład systemu:
Centrala systemu pożarowego (CSP)
Jest najważniejszym urządzeniem całego układu, a konkretnie komputerem, który rejestruje i analizuje dane pochodzące z sensorów wykrywających zarzewie ognia oraz steruje pozostałymi elementami systemu sygnalizacji pożaru. Rolą osoby odpowiedzialnej za prawidłowe działanie CSP jest jej konfiguracja, czyli ustalenie scenariusza sytuacji kryzysowych, w których instalacja SSP zostanie włączona. Zwykle narzędziem do konfiguracji jest tradycyjny komputer lub panel sterowania wbudowany w urządzenie.
W zależności od wymagań i możliwości finansowych inwestora oraz specyfiki obiektu (warunków, które w nim panują) centrale mogą różnić się funkcjonalnościami, a co za tym idzie – ceną. W zależności od rodzaju CSP różnić się może także liczba pozostałych elementów wchodzących w skład systemu. Na rynku w ramach systemów sygnalizacji pożaru dostępne są zarówno małe centrale, które obsługują kilkadziesiąt innych urządzeń, jak i zaawansowane centrale modułowe, które działają w połączeniu z tysiącami elementów.
Czujki
Zwane też detektorami, to urządzenia, których zadaniem jest jak najszybsze wykrycie pożaru (dymu), a także zapobieganie fałszywym alarmom. Na wybór odpowiednich czujek duży wpływ mają warunki panujące w obiekcie związane z temperaturą, wentylacją, obecnością spalin i pyłów oraz typem zasobów składowanych materialnych. System sygnalizacji pożaru może być wyposażony w następujące detektory, uwzględniając sposób wykrywania zagrożenia:
Czujki optyczne
Wykrywają widzialny dym na pierwszym etapie pożaru, czyli przed rozprzestrzenieniem się otwartego ognia;
Czujki jonizacyjne
Reagują na cząstki dymu w powietrzu, które powstają na skutek jonizacji, czyli zmieniania się właściwości elektrycznych powietrza;
Czujki ciepła/termiczne
Generują alarm, gdy temperatura wzrośnie gwałtownie lub przekroczy wartość ustalaną przy konfiguracji systemu;
Czujki płomieni
Są stosowane rzadko, bo nie wykrywają pożarów bezpłomiennych, reagują bowiem na promieniowanie podczerwone emitowane przez płomień.
Czujki liniowe
Są zbudowane z nadajników, odbiorników i lustra – nadajnik wysyła wiązkę promieniowania podczerwonego, która po odbiciu się od lustra dociera do odbiornika; jeśli powietrze będzie obecny dym, wiązka wróci zaburzona i zostanie włączony alarm;
Czujki multisensorowe
To nic innego, jak kilka detektorów w jednej obudowie, np. termiczny i optyczny, które można włączyć razem lub wybrać jeden, dostosowany do aktualnych warunków w pomieszczeniu;
Czujki zasysające
Analizują zasysane powietrze pod względem obecności cząstek występujących przy pożarze.
Ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP)
Są to znane wszystkim czerwone przyciski z napisem „pożar”. Ich rozmieszczenie w budynku podlega regulacjom prawnym. Zgodnie z nazwą przyciski uruchamia się ręcznie. Ostrzegacze są kompatybilne z centralą, która natychmiast po naciśnięciu wyzwala alarm pożarowy i wysyła sygnał o pożarze do straży pożarnej.
Sygnalizatory dźwiękowe
Systemy sygnalizacji pożarowej muszą w efektywny sposób powiadomić osoby zagrożone i skłonić do ewakuacji. Odpowiadają za to urządzenia alarmowe emitujące dźwięk (o odpowiednim natężeniu), komunikaty słowne, a czasem także sygnały świetlne..
Moduły sterujące i monitorujące
Odpowiadają za uruchomienie wszystkich funkcji systemów sygnalizacji pożaru w odpowiednim momencie, a także integrują instalację SSP z innymi systemami w obiekcie. Ich zadania to m.in.:
otwarcie drzwi i bram ewakuacyjnych oraz klap oddymiających,
wyłączenie urządzeń niebezpiecznych w trakcie pożaru (np. wentylacji),
unieruchomienie wind po sprowadzeniu ich na najniższy poziom,
uruchomienie tryskaczy i innych urządzeń gaszących pożar,
przekazanie informacji o sytuacji kryzysowej do straży pożarnej i osoby
zarządzającej obiektem,
wyłączenie prądu w razie potrzeby.
Z czego składa się system sygnalizacji pożaru?
Instalacja SSP spełnia szereg funkcji. Służy nie tylko do gaszenia pożaru, ale także do tłumienia go już w zarodku, zawiadomienia straży pożarnej i ułatwienia sprawnej ewakuacji. Za te wszystkie zadania odpowiadają poniższe elementy wchodzące w skład systemu:
Centrala systemu pożarowego (CSP)
Jest najważniejszym urządzeniem całego układu, a konkretnie komputerem, który rejestruje i analizuje dane pochodzące z sensorów wykrywających zarzewie ognia oraz steruje pozostałymi elementami systemu sygnalizacji pożaru. Rolą osoby odpowiedzialnej za prawidłowe działanie CSP jest jej konfiguracja, czyli ustalenie scenariusza sytuacji kryzysowych, w których instalacja SSP zostanie włączona. Zwykle narzędziem do konfiguracji jest tradycyjny komputer lub panel sterowania wbudowany w urządzenie. W zależności od wymagań i możliwości finansowych inwestora oraz specyfiki obiektu (warunków, które w nim panują) centrale mogą różnić się funkcjonalnościami, a co za tym idzie – ceną. W zależności od rodzaju CSP różnić się może także liczba pozostałych elementów wchodzących w skład systemu. Na rynku w ramach systemów sygnalizacji pożaru dostępne są zarówno małe centrale, które obsługują kilkadziesiąt innych urządzeń, jak i zaawansowane centrale modułowe, które działają w połączeniu z tysiącami elementów.
Czujki
Zwane też detektorami, to urządzenia, których zadaniem jest jak najszybsze wykrycie pożaru (dymu), a także zapobieganie fałszywym alarmom. Na wybór odpowiednich czujek duży wpływ mają warunki panujące w obiekcie związane z temperaturą, wentylacją, obecnością spalin i pyłów oraz typem zasobów składowanych materialnych. System sygnalizacji pożaru może być wyposażony w następujące detektory, uwzględniając sposób wykrywania zagrożenia:
Czujki optyczne
Wykrywają widzialny dym na pierwszym etapie pożaru, czyli przed rozprzestrzenieniem się otwartego ognia;
Czujki jonizacyjne
Reagują na cząstki dymu w powietrzu, które powstają na skutek jonizacji, czyli zmieniania się właściwości elektrycznych powietrza;
Czujki ciepła/termiczne
Generują alarm, gdy temperatura wzrośnie gwałtownie lub przekroczy wartość ustalaną przy konfiguracji systemu;
Czujki płomieni
Są stosowane rzadko, bo nie wykrywają pożarów bezpłomiennych, reagują bowiem na promieniowanie podczerwone emitowane przez płomień.
Czujki liniowe
Są zbudowane z nadajników, odbiorników i lustra – nadajnik wysyła wiązkę promieniowania podczerwonego, która po odbiciu się od lustra dociera do odbiornika; jeśli powietrze będzie obecny dym, wiązka wróci zaburzona i zostanie włączony alarm;
Czujki multisensorowe
To nic innego, jak kilka detektorów w jednej obudowie, np. termiczny i optyczny, które można włączyć razem lub wybrać jeden, dostosowany do aktualnych warunków w pomieszczeniu;
Czujki zasysające
Analizują zasysane powietrze pod względem obecności cząstek występujących przy pożarze.
Ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP)
Są to znane wszystkim czerwone przyciski z napisem „pożar”. Ich rozmieszczenie w budynku podlega regulacjom prawnym. Zgodnie z nazwą przyciski uruchamia się ręcznie. Ostrzegacze są kompatybilne z centralą, która natychmiast po naciśnięciu wyzwala alarm pożarowy i wysyła sygnał o pożarze do straży pożarnej.
Sygnalizatory dźwiękowe
Systemy sygnalizacji pożarowej muszą w efektywny sposób powiadomić osoby zagrożone i skłonić do ewakuacji. Odpowiadają za to urządzenia alarmowe emitujące dźwięk (o odpowiednim natężeniu), komunikaty słowne, a czasem także sygnały świetlne..
Moduły sterujące i monitorujące
Odpowiadają za uruchomienie wszystkich funkcji systemów sygnalizacji pożaru w odpowiednim momencie, a także integrują instalację SSP z innymi systemami w obiekcie. Ich zadania to m.in.:
otwarcie drzwi i bram ewakuacyjnych oraz klap oddymiających,
wyłączenie urządzeń niebezpiecznych w trakcie pożaru (np. wentylacji),
unieruchomienie wind po sprowadzeniu ich na najniższy poziom, uruchomienie tryskaczy i innych urządzeń gaszących pożar,
przekazanie informacji o sytuacji kryzysowej do straży pożarnej i osoby
zarządzającej obiektem,
wyłączenie prądu w razie potrzeby.